Άτομα που παλεύουν με νοητικα ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ή οι διαταραχές κατάχρησης ουσιών είναι πιο πιθανό να είναι άστεγοι ή να ζουν σε υποτυπώδη, μη ασφαλή στέγαση. Αυτό ισχύει σχεδόν σε κάθε έθνος σε όλο τον κόσμο.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Γραφείο Εθνικής Πολιτικής Ελέγχου Ναρκωτικών εκτιμά ότι το 30 τοις εκατό των ανθρώπων που βιώνουν χρόνια έλλειψη στέγης έχουν μια σοβαρή ψυχική ασθένεια και περίπου τα δύο τρίτα του πληθυσμού των αστέγων αγωνίζονται με μια διαταραχή κατάχρησης ουσιών ή άλλη χρόνια πάθηση υγείας.
Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Εθνικών Οργανώσεων που Εργάζονται με τους Αστέγους (FEANTSA) λέει ότι η ακραία φτώχεια και η έλλειψη στέγης βρίσκονται σε διαστάσεις κρίσης σε όλη την Ευρώπη, με το κόστος στέγασης να αυξάνεται πολύ πιο γρήγορα από το εισόδημα. Σύμφωνα με τη FEANTSA, το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα σοβαρό για τους νέους σε μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις, όπως το Λονδίνο, η Βαρκελώνη, το Παρίσι, το Δουβλίνο, η Κοπεγχάγη, η Βαρσοβία, το Βερολίνο και η Αθήνα.
Η κατάχρηση ουσιών είναι συχνά αιτία έλλειψης στέγης. Πολλοί άνθρωποι που είναι εθισμένοι σε φάρμακα ή αλκοόλ χάνουν τελικά τη δουλειά τους και δεν είναι σε θέση να πληρώσουν το ενοίκιο ή το σπίτι. Οι διαλυμένες σχέσεις και το διαζύγιο είναι πιο συνηθισμένα και συχνά εμφανίζονται ακριβά νομικά προβλήματα.
Από την άλλη πλευρά, μερικοί άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους λόγω προβλημάτων υγείας, απώλειας εργασίας ή άλλων αλλαγών στη ζωή τους. Οι άνθρωποι που βρίσκονται άστεγοι μπορεί να στραφούν στα ναρκωτικά και το αλκοόλ για να τα βγάλουν πέρα και να βρουν προσωρινή ανακούφιση. Όταν οι άνθρωποι αναπτύσσουν διαταραχές ουσιών, δυσκολεύονται περισσότερο να βρουν δουλειά και είναι λιγότερο πιθανό να βρουν διέξοδο από την έλλειψη στέγης.
Ο εθισμός πρέπει να θεωρείται ως μια χρόνια ασθένεια που απαιτεί θεραπεία, υποστήριξη και συμβουλευτική. Δυστυχώς, πολλά κέντρα θεραπείας ναρκωτικών και οινοπνεύματος και κέντρα απεξάρτησης είναι ανεπαρκώς εξοπλισμένα για τη θεραπεία ατόμων που έχουν διαγνωστεί τόσο με ψυχική ασθένεια όσο και με εθισμό, μια κατάσταση γνωστή ως συνυπάρχουσα διαταραχή ή διπλή διάγνωση.
Πολύ συχνά, οι πάροχοι που θεραπεύουν ψυχικά ασθενείς άστεγους δεν δέχονται άτομα με διαταραχές κατάχρησης ουσιών, ενώ άλλοι προσφέρουν θεραπεία εθισμού, αλλά αποκλείουν άτομα με συνυπάρχοντα προβλήματα ψυχικής υγείας.
Η αντιμετώπιση ενός εθισμού είναι δύσκολη για οποιονδήποτε, ακόμη και στις καλύτερες καταστάσεις, αλλά είναι ακόμα πιο δύσκολο για τους άστεγους που απλώς προσπαθούν να επιβιώσουν από μέρα σε μέρα. Είναι δύσκολο να βρεις κίνητρο για να αντιμετωπίσεις έναν εθισμό όταν η εύρεση τροφής και στέγης είναι τόσο εξαντλητική.
Ακόμα κι αν ένας άστεγος ή ψυχικά άρρωστος καταφέρει να σταματήσει τη χρήση, είναι δύσκολο να παραμείνει νηφάλιος επειδή η χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ στο δρόμο είναι τόσο διαδεδομένη. Η ανάκαμψη είναι ακόμη πιο απίθανη όταν οι άστεγοι δεν διαθέτουν ισχυρό σύστημα υποστήριξης. Πολλοί είναι αποξενωμένοι από φίλους και συγγενείς.
Οι άστεγοι συνήθως:
