Ένα πρόσφατο άρθρο από το Upworthy.com αναφέρεται σε μια ιστορία στην οποία μια φυλακή στη Βιρτζίνια συνεργάστηκε με έναν τοπικό οργανισμό θεραπείας εθισμού για να αντιμετωπίσει μια ταχέως αναπτυσσόμενη εθισμός στην ηρωίνη πρόβλημα μεταξύ των κρατουμένων.
Αντί να αποθηκεύουν απλώς τους κρατούμενους, οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι ακολούθησαν μια επαναστατική, εστιασμένη στη θεραπεία προσέγγιση που αναγνωρίζει το δικαίωμα κάθε ατόμου στη συμπόνια, την κατανόηση και τη φροντίδα.
Το πρόγραμμα παρείχε στους κρατούμενους επαγγελματική θεραπεία και ιατρική φροντίδα για την αντιμετώπιση της νόσου του εθισμού μακροπρόθεσμα, αντί για έναν προσωρινό επίδεσμο στον οποίο οι άνθρωποι παγιδεύονται σε έναν ατελείωτο κύκλο εθισμού, εγκλήματος, αποτοξίνωσης και υποτροπής. Το αποτέλεσμα ήταν μια αξιοσημείωτη επιτυχία για 800 $ ανά κρατούμενο ετησίως, πολύ λιγότερο από το κόστος της παρατεταμένης φυλάκισης.
Η Πολιτεία του Κεντάκι έχει επίσης υιοθετήσει μια πιο διαφωτισμένη προσέγγιση, θεσπίζοντας μεταρρυθμίσεις που δίνουν έμφαση στη μεταχείριση έναντι της φυλάκισης, εξοικονομώντας έτσι στην πολιτεία εκατομμύρια δολάρια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για άλλες ζωτικής σημασίας υπηρεσίες, όπως υποδομές, εκπαίδευση και φροντίδα παιδιών.
Και τα δύο προγράμματα δίνουν έμφαση στη θεραπεία όπως η θεραπεία, η εκπαίδευση κατάχρησης ναρκωτικών, οι ομάδες υποστήριξης και η ανάπτυξη δεξιοτήτων,
Από τη δεκαετία του 1980, ο πληθυσμός των φυλακών στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει αυξηθεί κατά σχεδόν 600 τοις εκατό, σχεδόν οι μισοί αφορούν εγκλήματα που σχετίζονται με ναρκωτικά. Η τρέχουσα προσέγγιση δεν είναι μια αποτελεσματική χρήση των χρημάτων του κοινού και, δυστυχώς, η φυλακή μπορεί να είναι το απόλυτο χειρότερο μέρος για τους τοξικομανείς.
Σύμφωνα με το Pew Charitable Trusts, περίπου τα δύο τρίτα των 2,3 εκατομμυρίων κρατουμένων στις φυλακές της Αμερικής πληρούν τα διαγνωστικά κριτήρια για κατάχρηση ουσιών ή εθισμό και ένας σημαντικός αριθμός διέπραξε τα εγκλήματά του υπό την επήρεια.
Παρά αυτούς τους υψηλούς αριθμούς, μια μελέτη του 2009 αποκάλυψε ότι λιγότερο από το 30 τοις εκατό των φυλακών έχουν οποιοδήποτε είδος αποτοξίνωση πρωτόκολλο σε ισχύ. Μόνο περίπου το 11 τοις εκατό των εξαρτημένων κρατουμένων λαμβάνουν οποιαδήποτε θεραπεία και πολύ λίγοι έχουν πρόσβαση σε νέα φάρμακα που μειώνουν τη λαχτάρα και τους βοηθούν να απαλλαγούν από τη συνήθεια με ασφάλεια.
Μερικοί σοβαρά εθισμένοι κρατούμενοι πεθαίνουν κατά τη διάρκεια της απόσυρσης χωρίς επίβλεψη, επειδή η ιατρική φροντίδα δεν είναι πάντα διαθέσιμη για να ανακουφίσει τον πόνο τους. Άλλοι πεθαίνουν από υπερβολική δόση αμέσως μετά την απελευθέρωση.
Οι δύο πρώτες εβδομάδες μετά την αποφυλάκιση είναι επικίνδυνες για τους τοξικομανείς και ο κίνδυνος υπερβολικής δόσης είναι εξαιρετικά υψηλός. Οι περισσότεροι εξαρτημένοι κρατούμενοι αρχίζουν να χρησιμοποιούν ξανά ναρκωτικά αμέσως, και πολύ συχνά, δεν επιβιώνουν από την εμπειρία. Ακόμη και εκείνοι που έχουν φυλακιστεί για ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα δεν το συνειδητοποιούν ανοχή μειώνεται κατά τη διάρκεια της παραμονής τους πίσω από τα κάγκελα και ότι το σώμα δεν είναι πλέον σε θέση να χειριστεί την ίδια δόση που είχαν συνηθίσει να παίρνουν πριν μπουν στη φυλακή.
Οι κίνδυνοι της μακροχρόνιας κατάχρησης ουσιών είναι σημαντικοί και το έγκλημα που σχετίζεται με τον εθισμό συχνά οδηγεί σε νομικά προβλήματα και σε φυλάκιση. Εάν παλεύετε με την κατάχρηση ή την εξάρτηση από ουσίες, φάρμακο και εθισμός στο αλκοόλ Η θεραπεία ή η απεξάρτηση μπορεί να σας βοηθήσει να επιστρέψετε σε μια κανονική, παραγωγική ζωή χωρίς τον κίνδυνο να περάσετε χρόνο στη φυλακή ή στη φυλακή.
Ζητήστε βοήθεια το συντομότερο δυνατό. Ο εθισμός στα ναρκωτικά και το αλκοόλ σπάνια βελτιώνεται χωρίς βοήθεια.
