Barry Boyce, αρχισυντάκτης τουΠεριοδικό Mindful, λέει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ευάλωτα όντα και ότι η ευαλωτότητα είναι μέρος του να είμαστε ζωντανοί και ανοιχτοί σε μια σειρά από εμπειρίες καθώς περιηγούμαστε σε έναν κόσμο που είναι αβέβαιος και τρομακτικός.
Αν και είμαστε σωματικά και ψυχολογικά ευάλωτοι, τείνουμε να φοβόμαστε την ευαλωτότητά μας επειδή απειλεί την αίσθηση ασφάλειας και ασφάλειας. Κρατάμε σφιχτά τον έλεγχο, καθώς η χαλάρωση της λαβής προκαλεί συναισθήματα ευπάθειας που μπορεί να μην είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε. Η ερευνήτρια Brene Brown ορίζει την ευπάθεια ως «Αβεβαιότητα, κίνδυνος και συναισθηματική έκθεση».
Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν βιώσει κάποια μορφή τραύματος στη διάρκεια της ζωής τους, το οποίο μπορεί να είναι ένα μεμονωμένο γεγονός όπως ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα ή μια μορφή τραύματος που επαναλαμβάνεται για μήνες ή και χρόνια. Για πολλούς ανθρώπους, το τραύμα είναι βαθιά ριζωμένοπαιδική παραμέληση ήκατάχρηση.
Το ανεπίλυτο τραύμα μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρόανησυχία,κατάθλιψη, και κατάχρηση ουσιών ήεθισμός που μπορεί να απαιτούν θεραπεία ή απεξάρτηση από ναρκωτικά και αλκοόλ. Τα άτομα που έχουν βιώσει τραύμα μπορεί να έχουν προβλήματα με θυμό, κατάθλιψη ή άγχος. Συχνά δυσκολεύονται να ρυθμίσουν τα συναισθήματά τους και συχνά αυτοθεραπεύουν δύσκολα συναισθήματα με ναρκωτικά και αλκοόλ.
Μελέτες δείχνουν ότι τα άτομα που έχουν βιώσει τραύμα είναι πιο πιθανό να διαπράξουναυτοκτονία. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές για τους βετεράνους, για τους οποίους το τραύμα καιPTSD είναι πραγματικά ζητήματα ζωής και θανάτου. Μια αναφορά δεδομένων αυτοκτονίας του 2012 που διεξήχθη από το Υπουργείο Υποθέσεων Βετεράνων των ΗΠΑ δείχνει ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες, 22 βετεράνοι αυτοκτονούν κάθε μέρα. Το ποσοστό αυτοκτονιών είναι μεγαλύτερο τα πρώτα τρία χρόνια μετά την αποχώρηση από τη στρατιωτική θητεία.
Τα θύματα τραύματος και PTSD (σύνδρομο μετατραυματικού στρες) είναι ιδιαίτερα απρόθυμα να αγκαλιάσουν την ευαλωτότητά τους, πράγμα που σημαίνει ότι εγκαταλείπουν έναν ορισμένο βαθμό ελέγχου και επιτρέπουν στον εαυτό τους να αισθάνεται δύσκολα συναισθήματα. Ωστόσο, η ανάκτηση από το τραύμα απαιτεί εκμάθηση (ή εκ νέου μάθηση) πώς να είσαι ευάλωτος.
Ο Boyce σημειώνει ότι οι άνθρωποι που έχουν βιώσει σοβαρό τραύμα πρέπει να καταλάβουν καιεξοικειωθούν με τα συναισθήματά τους, και στη συνέχεια αφήστε το άγχος να αναπτυχθεί και να ανέβει στην επιφάνεια όπου μπορεί να αντιμετωπιστεί. Το να γίνεσαι καλά συχνά σημαίνει να βάζεις μικρούς στόχους και να αποδέχεσαι την ευπάθεια σταδιακά.
Ανάπτυξη νέων συνηθειών και πρακτικών, συμπεριλαμβανομένωνδιαλογισμός επίγνωσης, μπορεί να διακόψει τα μοτίβα αρνητικών σκέψεων και να βοηθήσει τους ανθρώπους να έρθουν σε επαφή με συναισθήματα θαμμένα από καιρό. Η έρευνα δείχνει ότιτακτική πρακτική ενσυνειδητότητας μπορεί να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος ανταποκρίνεται σε τραύματα και στρες που βλάπτουν τη σκέψη και τη γενική ευεξία.
Ο Boyce σχολιάζει επίσης ότι όταν είμαστε εν μέσω τραύματος, επενδύουμε στην άνεσή μας και τείνουμε να ξεχνάμε τον πόνο των άλλων. Ωστόσο, όλοι είμαστε εκτεθειμένοι σε τραύματα. Η κατανόηση αυτής της κοινότητας μας βοηθά να αναπτύξουμε συμπόνια, να νιώθουμε λιγότερο απομονωμένοι και να είμαστε πιο ανοιχτοί στο να βοηθήσουμε τους άλλους. Ως αποτέλεσμα, συνδεόμαστε και κερδίζουμε υποστήριξη από άλλους, ενώ χτίζουμε υγιείς σχέσεις και μια υγιή κοινότητα.
Ο Boyce σημειώνει επίσης ότι τα ανθρώπινα όντα είναι εξαιρετικά ανθεκτικά με την τεράστια ικανότητα να αναπηδούν από οδυνηρές εμπειρίες και τεράστιες αντιξοότητες. Ωστόσο, η θεραπεία απαιτεί χρόνο και υπομονή, καθώς η ανάρρωση από το τραύμα δεν συμβαίνει αμέσως.
