Τουλάχιστον το 20 τοις εκατό των ενηλίκων θα βιώσουν ένα αγχώδης διαταραχή σε κάποιο σημείο, μερικές φορές αρκετά σημαντικό ώστε να παρεμποδίζει την εργασία, το σχολείο και άλλες δραστηριότητες της καθημερινής ζωής. Παρά τον επιπολασμό της, η διαταραχή δεν είναι καλά κατανοητή και πολλά θεραπευτικά κέντρα και κέντρα αποκατάστασης είναι θλιβερά ανεπαρκή όταν πρόκειται να βοηθήσουν τους πελάτες που αγωνίζονται με ανησυχία.
Οι ερευνητές προσπαθούν να βρουν καλύτερους τρόπους διαχείρισης αυτής της διαταραχής που αλλάζει τη ζωή. Η συμβουλευτική ή ο διαλογισμός επίγνωσης για το άγχος μπορεί να είναι χρήσιμη. Αν και τα φάρμακα κατά του άγχους είναι η απάντηση για μερικούς ανθρώπους, άλλοι αντιμετωπίζουν μια σειρά από δυσάρεστες παρενέργειες.
Τα καλά νέα είναι ότι μια πρόσφατη ερευνητική μελέτη μπορεί τελικά να οδηγήσει σε καλύτερες, πιο στοχευμένες μορφές θεραπεία για το άγχος. Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ιανουαρίου 2018,Νευρώνας, διεξήχθη από μια ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια του Σαν Φρανσίσκο και το Ιατρικό Κέντρο Irving University Columbia.
Μια ομάδα επιστημόνων τοποθέτησε μια ομάδα ποντικών σε έναν λαβύρινθο που σχεδιάστηκε ειδικά για τη μελέτη. Αν και μεγάλο μέρος του λαβύρινθου ήταν ασφαλώς κλειστό, ορισμένα μονοπάτια οδηγούσαν σε ανοιχτές περιοχές ή υπερυψωμένες πλατφόρμες – καταστάσεις που φυσικά προκαλούν τεράστιο άγχος στα ποντίκια λόγω της αυξημένης έκθεσης σε αρπακτικά.
Οι ερευνητές βασίστηκαν σε μια μέθοδο που ονομάζεται απεικόνιση ασβεστίου, στην οποία μικροσκοπικά μικροσκόπια τοποθετήθηκαν στον εγκέφαλο των ποντικών. Όταν τα ποντίκια βρίσκονταν στις επικίνδυνες, εκτεθειμένες περιοχές, τα κύτταρα φωτίστηκαν σε μέρος του ιππόκαμπου, μια περιοχή του εγκεφάλου που σχετίζεται στενά με τα συναισθήματα, τη μνήμη και το άγχος.
Τα ποντίκια έγιναν τόσο φοβισμένα και ανήσυχα που έχασαν κάθε ενδιαφέρον να εξερευνήσουν το περιβάλλον τους. Οι επιστήμονες σύντομα ανακάλυψαν ότι τα υψηλότερα επίπεδα στρες είχαν ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη δραστηριότητα στους νευρώνες.
Εκπέμποντας μια δέσμη φωτός στα προσβεβλημένα κύτταρα (μια τεχνική γνωστή ως οπτογενετική), το άγχος καταπνίγηκε και τα ποντίκια μπόρεσαν να εξερευνήσουν και να περιπλανηθούν στο λαβύρινθο χωρίς φόβο. Οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ότι ισχύει ακριβώς το αντίθετο - όταν η δέσμη φωτός στόχευε στον εγκέφαλο ποντικών χωρίς άγχος που βρίσκονταν με ασφάλεια στις ασφαλείς περιοχές, καταγράφηκαν σημαντικές αντιδράσεις στο στρες.
Αν και ο ανθρώπινος εγκέφαλος προφανώς δεν είναι ο ίδιος με τον εγκέφαλο ενός ποντικιού, πολλές από τις διαδικασίες είναι παρόμοιες. Τα κοινά σημεία κάνουν τους επιστήμονες να πιστεύουν ότι τα ανθρώπινα εγκεφαλικά κύτταρα μπορεί να αντιδρούν στο στρες με τον ίδιο σχεδόν τρόπο. Αυτή η νέα γνώση επιβεβαιώνει επίσης τη μακροχρόνια πεποίθηση ότι το άγχος δεν είναι απλώς μια συναισθηματική απόκριση, αλλά μια σωματική διαταραχή.
Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι η μελέτη μπορεί να οδηγήσει σε πρόσθετη έρευνα, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για πιο αποτελεσματική θεραπείες για αγχώδεις διαταραχές, ή βελτίωση σε ήδη υπάρχουσες θεραπείες.
