De samenleving maakt zich grote zorgen over arme, achtergestelde kinderen en de grotere kans dat ze geen toegang hebben tot gezondheidszorg en onderwijs, of dat ze op volwassen leeftijd naar drugs of misdaad grijpen. Minder aandacht wordt besteed aan kinderen van welgestelde ouders, die hun eigen problemen hebben. Emotionele verwaarlozing blijft vaak onopgemerkt of wordt niet gemeld, wat te wijten kan zijn aan een vooroordeel tegen welgestelde, bevoorrechte mensen of een neiging om ouders te verwijten dat zij hun kinderen verwennen of verwennen.
Ervarende ouders zien vaak wel dat hun kinderen worstelen met gedragsproblemen, academische problemen of sociale relaties, maar zij aarzelen misschien om hulp te zoeken uit angst om gekastijd te worden, of zij voelen schaamte of schuld voor hun rijkdom. Zoals alle ouders houden rijke ouders van hun kinderen en zorgen zij voor hen; maar als er problemen zijn, worden gezinsprogramma's of hulpverlening zelden aangeboden.
Het is waar dat rijke kinderen overladen kunnen worden met geld of materiële bezittingen, terwijl ze tegelijkertijd een tekort aan liefde en genegenheid hebben. Verwaarlozing kan zich voordoen wanneer ouders het te druk hebben om tijd met kinderen door te brengen, kindermeisjes inhuren of hun kroost naar kostschool sturen terwijl zij voor zaken of plezier op reis zijn. Academische prestaties of goed gedrag worden beloond met materiële bezittingen, maar te veel luxe op jonge leeftijd kan leiden tot een gebrek aan grenzen en een sterk gevoel van aanspraak, zelfs Narcissisme.
De huidige beroemdheidscultuur heeft de situatie verergerd, omdat rijkdom, macht en roem als waardige doelen worden gezien.
Extreem lage tolerantie voor frustratie- Kinderen die zonder grenzen opgroeien hebben de neiging een slechte impulsieve controle te hebben en zijn gemakkelijk gefrustreerd als de dingen niet gaan zoals zij willen. Ouders geven vaak toe aan hun eisen om lelijke driftbuien te voorkomen. Deze lage tolerantie voor frustratie duurt tot in de volwassenheid voort.
Gevoel van recht- Een kind dat leert dat slecht gedrag positieve resultaten oplevert, zal een gevoel van recht ontwikkelen met zeer weinig zorg voor de behoeften of rechten van andere mensen. Dit gevoel van aanspraak werkt door tot in de volwassen jaren, en uit zich vaak in het gebruik van vernederende taal, die racistisch of seksistisch van aard kan zijn.
Geen passend schuldgevoel- Schuldgevoel is niet altijd een negatieve emotie; het dient als een krachtige onderbuikreactie die ons vertelt dat we iets verkeerd gedaan hebben. Een gezond schuldgevoel ontwikkelt zich echter alleen binnen de context van hechte relaties. Een kindertijd waarin relaties afwezig zijn maar elke wens wordt ingewilligd, creëert volwassenen die geen gepast schuldgevoel of gevoel voor morele rechtvaardigheid hebben
Gebrek aan verwerkingsvaardigheden- Kinderen leren met moeilijke problemen om te gaan door over situaties te praten met een ouder die actief luistert en leiding geeft. Een kind dat geen gezonde manieren leert om ermee om te gaan, ziet de moeilijkheden van het leven als overweldigend.
Verveling- Kinderen stellen regels en routines zelden op prijs, want die vinden zij vervelend en saai. Maar regels en routines ontwikkelen structuur en zelfbeheersing die nodig zijn om de uitdagingen van het dagelijks leven aan te kunnen als kinderen opgroeien tot ze volwassen zijn. Kinderen die zonder structuur opgroeien worden volwassenen die zich bedreigd voelen door alles wat hen in de weg staat. Materiële goederen en het zoeken naar sensatie nemen vaak de plaats in van relaties en emotionele nabijheid. Verslavend gedrag komt vaak voor.
Gebrek aan doel- Wanneer kinderen opgroeien zonder verantwoordelijkheden, hebben zij geen doelen of gevoel van doel. Zij hebben de neiging emotioneel leeg te zijn, en hun innerlijke spanning kan resulteren in verbale of fysieke agressie tegenover anderen.
Anderen de schuld geven- Jongvolwassenen zijn vaak afhankelijk van de rijkdom of het trustfonds van de familie, maar tegelijkertijd geven zij ouders en andere mensen snel de schuld van problemen in hun leven. Ouders nemen vaak de schuld op zich omdat zij zelf al schuldgevoelens of falen ervaren.
Slechte planningsvaardigheden- Kinderen die opgroeien met een gevoel van aanspraak visualiseren vaak ofwel een onrealistische toekomst van grandioze dromen en verlangens, of zij worden volwassenen die zo bang zijn voor uitdaging en onzekerheid dat zij ongebonden door het leven heen crossen. Rijke, jonge volwassenen kunnen zonder anker op drift raken of het slachtoffer worden van sektes of andere vormen van uitbuiting, terwijl anderen een scheef beeld van de werkelijkheid kunnen vertonen, wat kan resulteren in bizar, onaangepast gedrag.
Verminderde empathie- Volwassenen die opgroeien in welgestelde gezinnen zijn vaak emotioneel onvolwassen en kunnen moeite hebben om sociale signalen op te pikken en in te spelen op de emoties en behoeften van anderen. Daardoor kunnen zij grote moeite hebben om zich in sociale groepen te integreren, wat kan leiden tot gevoelens van isolement en eenzaamheid. Sociale banden die in de kindertijd ontstaan zijn meestal oppervlakkig en zetten zich zelden voort in de volwassenheid.
Problemen met het weerstaan van groepsdruk- Volwassenen die opgroeien omringd door rijkdom en voorrechten hebben vaak een zwakke persoonlijkheid die wordt overspeeld door grandioosheid. Daardoor kunnen zij zich onzeker voelen als het erom gaat weerstand te bieden aan de druk van leeftijdgenoten of aan de verlokkingen van materiële goederen.
Vermoeilijkheden met concurrentie- Kinderen van rijke families hebben vaak moeite om met anderen samen te werken, waardoor concurrentie ofwel een strijd wordt die gewonnen moet worden, ofwel een probleem dat vermeden moet worden om angst en gevoelens van onveiligheid te vermijden.
Voorkomen en behandelen van welgestelde verwaarlozing- Ouders en kinderen moeten beseffen hoe belangrijk het is grenzen te stellen en nee te zeggen, en dat het leven altijd moeilijkheden kent, zelfs in aanwezigheid van extreme rijkdom. Het vermogen om gevoelens te uiten, ook liefde, is van cruciaal belang.
Hulp zoeken- Rijke ouders en kinderen hebben baat bij de expertise van een gekwalificeerde psychiater, die de situatie kan beoordelen en geestesziekten, middelenmisbruik of stoornissen zoals ADHD kan uitsluiten. Een psychiater kan ook depressie, angst of een ander onderliggend probleem opsporen. Gezinstherapie helpt ouders met schuld en schaamte om te gaan en te leren de cyclus van rijke verwaarlozing te doorbreken.
De weg naar geluk: Counseling helpt rijke gezinnen beseffen dat echt geluk niet voortkomt uit succes of materiële rijkdom, maar uit verwezenlijking en een gevoel van doelgerichtheid. Hulpmiddelen om een doel in het leven te vinden zijn filantropie, ondernemerschap, deelname aan activiteiten die positieve sociale verandering bevorderen en een role model voor anderen zijn.
