zaburzenia lękowe są powszechne w każdym kraju na świecie, dotykają około 18 procent dorosłej populacji w Stanach Zjednoczonych i około 10 procent w Europie Zachodniej, Australii i Nowej Zelandii. Chociaż liczby są mniejsze, chroniczny lęk jest powszechny we wszystkich krajach niezachodnich.
Przewlekły lęk jest często postrzegany nie jako prawdziwy problem zdrowia psychicznego, ale jako wada charakteru lub oznaka lenistwa, egoizmu lub słabości. Zbyt często ludziom, którzy potrzebują leczenia, mówi się, że powinni się wzmocnić lub że mogliby przestać się martwić, gdyby naprawdę chcieli.
Pomimo powszechności zaburzeń lękowych w naszych rodzinach, szkołach i społecznościach, większość ludzi nie jest w stanie rozpoznać psychicznie wyniszczających objawów, których doświadczają osoby cierpiące na lęki każdego dnia.
Taki brak zrozumienia rodzi piętno, które powstrzymuje osoby cierpiące na lęki przed szukaniem leczenia lub przed rozmową o problemie z przyjaciółmi lub rodziną. Piętno i wstyd utrudniają ludziom poszukiwanie poradnictwa, które może pomóc im uwolnić się od paraliżującego lęku. Izolacja może być niszcząca.
Jeśli nie jest Pan pewien, jak rozpoznać oznaki lęku u innych ludzi, istnieje kilka typowych rzeczy, na które należy zwrócić uwagę.
Osoby cierpiące na lęk mogą:
- nie być w stanie przestać się nadmiernie martwić, nawet jeśli zdają sobie sprawę, że strach jest irracjonalny i nie ma żadnego uzasadnienia.
- ciągle czuć się zestresowanym i nie móc się zrelaksować.
- mieć trudności z koncentracją.
