Badacze oparli się na metodzie zwanej obrazowaniem wapnia, w której małe mikroskopy zostały umieszczone w mózgach myszy. Kiedy myszy znajdowały się w ryzykownych, odsłoniętych miejscach, komórki zapalały się w części hipokampa, obszaru mózgu ściśle związanego z emocjami, pamięcią i lękiem.
Myszy stały się tak lękliwe i niespokojne, że straciły zainteresowanie badaniem otoczenia. Naukowcy wkrótce odkryli, że wyższy poziom stresu powoduje większą aktywność neuronów.
Poprzez skierowanie wiązki światła do dotkniętych komórek (technika znana jako optogenetyka), lęk został stłumiony i myszy były w stanie badać i wędrować przez labirynt bez strachu. Naukowcy odkryli również, że jest dokładnie odwrotnie - gdy wiązka światła została skierowana na mózgi myszy pozbawionych lęku, bezpiecznie umieszczonych w bezpiecznych obszarach, odnotowano znaczące reakcje stresowe.
Ale mózg ludzki nie jest oczywiście taki sam jak mózg myszy, wiele procesów jest podobnych. Te podobieństwa prowadzą naukowców do przekonania, że ludzkie komórki mózgowe mogą reagować na stres w podobny sposób. Ta nowa wiedza potwierdza również długo utrzymujące się przekonanie, że lęk nie jest po prostu reakcją emocjonalną, lecz zaburzeniem fizycznym.
Naukowcy mają nadzieję, że badania te mogą doprowadzić do dalszych badań, co utoruje drogę do bardziej skutecznych leków na zaburzenia lękowe, lub udoskonalenia już istniejących sposobów leczenia.
