Najlepszym scenariuszem jest, gdy osoba uzależniona uświadamia sobie, że nadużywanie substancji wymknęło się spod kontroli i dobrowolnie szuka leczenia uzależnień , ale często osoby uzależnione zaprzeczają głębokości i niebezpiecznym konsekwencjom swojego uzależnienia. Po wielu nieudanych próbach pomocy, przyjaciele i członkowie rodziny czują się bezradni i nie wiedzą, do kogo się zwrócić.
Decyzja o interwencji jest trudna dla przyjaciół i rodziny, którzy myślą, że mogą pokonać problem poprzez cierpliwość i wytrwałość, chociaż być może stracili wiarę, że rozumowanie, argumentowanie, a nawet grożenie kiedykolwiek pomoże. Ważne jest, aby bliscy zdali sobie sprawę, że chociaż głównym celem jest to, aby osoba uzależniona w końcu podjęła leczenie, to interwencja ma również na celu zapewnienie spokoju rodzinie i przyjaciołom, którzy są wyczerpani ciągłym zamartwianiem się i uczuciem głębokiego gniewu, smutku i winy.
Aktywna interwencja wymaga pomocy wyszkolonego profesjonalisty, szczególnie jeśli osoba uzależniona ma współwystępujące zaburzenia, takie jak depresja lub lęki, lub jeśli osoba ta ma historię agresywnego zachowania; nie jest to coś, co przyjaciele i członkowie rodziny powinni próbować robić bez pomocy. Źle zaplanowana interwencja może wyrządzić wiele szkód i jeszcze bardziej pogorszyć złą sytuację.
Interwencje są starannie zaplanowane i nigdy nie odbywają się pod wpływem chwili. Chociaż mogą występować drobne różnice, większość interwencji ma wspólne cechy:
- Zespół interwencyjny jest starannie dobrany i składa się zazwyczaj z małej grupy zaufanych członków rodziny i przyjaciół. Nie powinno się włączać do niego osób, które mają niekontrolowane uzależnienia lub problemy ze zdrowiem psychicznym, a także osób, które mogą sabotować interwencję.
- Dla przyjaciół i rodziny interwencja pomaga w naprawie zniszczonych relacji poprzez edukację i zrozumienie na temat uzależniającego zachowania bliskiej osoby, ich własnych negatywnych emocji oraz tego, w jaki sposób mogą oni przyczyniać się do uzależnienia.
- Interwencja nie jest czasem obwiniania lub pustych gróźb, ale czasem dla każdego uczestnika, aby jasno określić, co się stanie, jeżeli dana osoba odmówi przyjęcia leczenia. Na przykład przyjaciele i członkowie rodziny mogą zadecydować, że nie będą dłużej wspierać uzależnienia poprzez dostarczanie pieniędzy, mieszkania lub innych form pomocy, lub że osoba nie jest już mile widziana w ich domach. Te decyzje muszą być wcześniej ustalone z pomocą interwenta.
- Interwencja jest również okazją do tego, aby uczestnicy przeczytali przygotowane oświadczenia lub listy, w których dokładnie wyjaśnią, jak negatywnie wpłynęło na nich destrukcyjne zachowanie ich bliskiej osoby. Wypowiedzi te powinny mieć pozytywny, pełen nadziei i szacunku ton.
- Przygotować się na to, że obiekt interwencji może odczuwać złość, zdradę lub urazę, nawet jeżeli interwencja zakończy się sukcesem. Interwencjoniści są przeszkoleni, aby radzić sobie z ewentualnym sprzeciwem i negatywnymi emocjami.
- Decyzja o przyjęciu leczenia musi być natychmiastowa, a osoba ma udać się bezpośrednio na leczenie. Pozwolenie osobie badanej na pójście do domu i zastanowienie się daje możliwość zniknięcia lub popadnięcia w nałóg. Jeżeli osoba nie zgadza się na leczenie, uczestnicy muszą uszanować jej decyzję i być emocjonalnie przygotowani na konsekwencje.
Eksperci od uzależnień szacują, że 80 do 90 procent osób poddanych interwencji zgadza się na leczenie. Jednak odmowa leczenia nie powinna być traktowana jako porażka. W Paracelsusie nasi specjaliści od uzależnień pomogą Państwu podjąć decyzję, czy interwencja jest najlepszą decyzją dla Państwa bliskiej osoby, a naszi wyszkoleni interwencjoniści są gotowi do podróży w dowolne miejsce na świecie, aby zapewnić empatyczną, profesjonalną i produktywną interwencję, której celem jest skierowanie spraw w najlepszym kierunku. Proszę się z nami skontaktować, jeżeli potrzebują Państwo więcej informacji lub rozważają interwencję. Jesteśmy tutaj, aby pomóc.
