Uzależnienie od narkotyków i alkoholu w starszej populacji jest wyzwaniem, któremu nie poświęca się jeszcze takiej uwagi, na jaką zasługuje. Nadużywanie substancji u starszych dorosłych osiąga rozmiary epidemii. Według danych Narodowego Centrum Statystyki Zdrowia przy Centrum Kontroli Chorób, 90 procent starszych ludzi w Stanach Zjednoczonych przyjmuje przynajmniej jeden lek na receptę, a jedna trzecia przyjmuje pięć lub więcej, w tym leki uzależniające, takie jak benzodiazepiny i opiaty. Alkoholizm jest również poważnym problemem w starszej populacji, wielu z nich uzależnia się w późniejszym życiu.
Uzależnienia w grupie wiekowej 60plus są często źle diagnozowane, ponieważ lekarze przypisują występujące objawy problemom psychicznym lub fizycznym związanym z wiekiem i często niechętnie rozmawiają ze starszymi pacjentami na temat nadużywania substancji. Starsi ludzie rzadziej szukają pomocy i zazwyczaj bardzo dobrze potrafią ukrywać swoje uzależnienie. Kiedy uzależnienie pojawia się w późnym okresie życia, często wiąże się z kwestiami żalu, straty i poczucia, że straciło się cel w życiu. Niektórzy są odizolowani i samotni, a wielu doświadcza utraty znaczenia i powiązań po przejściu na emeryturę.
Rodziny i małżonkowie często wahają się, czy poruszyć temat uzależnienia u swoich starszych bliskich, którzy mogą uważać, że są zbyt uparci lub zbyt starzy, aby się zmienić. Członkowie starszego pokolenia często postrzegają uzależnienie jako oznakę słabości lub braku charakteru. Istnieją jednak istotne dowody na to, że powrót do zdrowia jest możliwy dla osób starszych, a leczenie jest tak samo skuteczne jak w przypadku osób młodszych i może przedłużyć życie o wiele lat. Nieleczeni starsi ludzie są bardziej podatni na szereg negatywnych skutków, takich jak utrata pamięci, upadki, złamania kości, wypadki samochodowe, problemy psychiczne i emocjonalne oraz samobójstwa. Niebezpieczne interakcje stanowią ryzyko dla osób, którym przepisuje się wiele leków, a problemy potęgują się u osób, które łączą leki na receptę z alkoholem.
Czasem uważny i troskliwy lekarz jest najlepszą osobą, która może poruszyć temat uzależnienia. W przeciwnym razie jest to zazwyczaj pozostawione rodzinie. Specjaliści od uzależnień zalecają, aby do tematu uzależnienia podchodzić delikatnie, ale bezpośrednio, bez obwiniania, krytykowania i wyzywania, i tylko wtedy, gdy dana osoba jest trzeźwa. W takiej sytuacji często bardzo pomocny jest przeszkolony interwencjonista, który może ułatwić "czułą opiekę", uświadamiając uzależnionemu starszemu człowiekowi, że jego rola jako dziadka i wzoru do naśladowania dla młodego pokolenia jest bardzo potrzebna.
Nadal brak jest sensownych badań na temat starzenia się i uzależnień, a także niewiele jest wytycznych dotyczących diagnozowania i leczenia osób starszych z uzależnieniami. Należy jednak uważnie wybrać dobry ośrodek terapeutyczny, który będzie w stanie zapewnić leczenie dostosowane do wieku, prowadzone w odpowiednim tempie i intensywności. Należy również zaangażować członków rodziny z różnych pokoleń, małżonków lub partnerów. Należy zapewnić silny komponent medyczny w leczeniu, aby wpłynąć na ogólny stan zdrowia klienta na lepsze.
