Stygmaty i stereotypy to przekonania - często nieprawdziwe - które niesprawiedliwie wyróżniają ludzi i stają się powodem do wstydu i zażenowania. Ludzie z uzależnieniami są często piętnowani i stereotypowo przedstawiani jako potykający się pijacy lub narkomani, którzy ćpają w ciemnych zaułkach, lub jako ćpuny, ćpuny, ćpuny, ćpuny lub ćpuny.
Te społeczne przekonania stanowią duże wyzwanie dla ludzi zmagających się z nadużywaniem substancji i uzależnieniami, którzy często czują się odizolowani i bezradni. Nawet przyjaciele i członkowie rodziny mogą postrzegać uzależnienie jako problem moralny lub oznakę słabości. Nawet jeśli mają dobre intencje, mogą uważać, że osoby uzależnione mogą przestać się zachowywać, jeśli tylko bardzo się postarają.
Prawda jest taka, że uzależnienie jest chorobą, której nigdy nie można wyleczyć tylko siłą woli. Nie jest to problem moralny i nie świadczy o braku charakteru. Uzależnienie może dotknąć każdego, niezależnie od wieku, płci, statusu społecznego, dochodów czy pochodzenia rodzinnego.
Badania wykazują, że chemia mózgu jest zmieniana przez narkotyki, alkohol i uzależniające zachowania, takie jak hazard czy seks. Na zdjęciach mózgu widać wyraźne różnice w układzie limbicznym mózgu, obszarze, który reguluje ból i przyjemność. National Institute of Drug Abuse (NIDA) klasyfikuje uzależnienie jako chorobę chroniczną, nawracającą.
Stygmaty i fałszywe przekonania stoją na drodze do wyzdrowienia osób uzależnionych na kilka sposobów:
- Osoby uzależnione, które wstydzą się lub są zawstydzone, mogą unikać szukania pomocy, dopóki uzależnienie nie osiągnie rozmiarów kryzysu.
- Piętno uzależnienia często stwarza trudności w kontaktach ze współpracownikami i pracodawcami, co może prowadzić do utraty pracy i poważnych problemów finansowych.
- Czasami lekarze i inni specjaliści medyczni otaczają ostracyzmem osoby z problemami nadużywania substancji lub uzależnienia. Pracownicy służby zdrowia mogą nie uznać uzależnienia za chorobę, którą można leczyć.
- Przyjaciele i członkowie rodziny mają tendencję do ukrywania problemu i krycia osoby uzależnionej. Takie przyzwalające zachowanie zmniejsza szanse na szczerą konfrontację z chorobą, zaakceptowanie konsekwencji nałogowego zachowania i podjęcie leczenia.
- Zamiast leczenia, uzależnieni często trafiają do więzienia. Przestępstwo powoduje problemy rodzinne, zagraża zatrudnieniu i często stanowi poważny problem finansowy.
- Stygmaty są długotrwałe i trudno się od nich uwolnić. Osoba uzależniona może być traktowana z podejrzliwością i nieufnością, nawet po zakończeniu leczenia.
- Stygmaty i stereotypy zniechęcają osoby uzależnione do poszukiwania leczenia. Zmiana nastąpi jednak tylko poprzez edukację i większe zrozumienie. W Paracelsusie traktujemy uzależnienia i nadużywanie substancji w sposób troskliwy i profesjonalny.
