Toplum, yoksul, yetersiz hizmet alan çocuklar ve sağlık hizmetlerine ve eğitime erişimden yoksun kalabilecekleri veya başvurabilecekleri artan olasılıklar için büyük endişe duymaktadır.ilaçlar veya yetişkinlikte suç. Varlıklı ebeveynlerin kendi sorunları olan çocuklarına daha az ilgi gösteriliyor. Duygusal ihmal genellikle fark edilmez veya bildirilmez; bunun nedeni, hali vakti yerinde, ayrıcalıklı insanlara karşı bir önyargı veya çocuklarını şımartmak veya şımartmak için ebeveynleri suçlama eğilimi olabilir.
Varlıklı ebeveynler, çocuklarının davranış sorunları, akademik sorunlar veya sosyal ilişkilerle mücadele ettiğini sıklıkla kabul eder, ancak cezalandırılma korkusuyla yardım istemekten çekinebilir veya zenginlikleri için utanç veya suçluluk hissedebilirler. Herhangi bir ebeveyn gibi, zengin ebeveynler de çocuklarını sever ve onlarla ilgilenir; Ancak, sorunlar ortaya çıktığında,aile programları veya danışmanlık nadiren sunulur.
Varlıklı çocukların paraya veya maddi şeylere aşırı düşkünken aynı zamanda sevgi ve şefkatten mahrum kalabilecekleri doğrudur. İhmal, ebeveynler iş veya eğlence için seyahat ederken çocuklarıyla vakit geçiremeyecek, dadı tutamayacak veya çocuklarını yatılı okula gönderemeyecek kadar meşgul olduğunda ortaya çıkabilir. Akademik başarı veya iyi davranış, maddi sahip olunan şeylerle ödüllendirilir, ancak yaşamın erken dönemlerinde çok fazla lüks, sınırların yokluğuna ve güçlü bir yetki duygusuna neden olabilir.narsisizm.
Zenginlik, güç ve şöhret değerli hedefler olarak görüldüğü için günümüzün ünlü kültürü durumu daha da kötüleştiriyor.
Hayal kırıklığına karşı son derece düşük tolerans– Sınır tanımadan büyüyen çocuklar, zayıf dürtüsel kontrole sahip olma eğilimindedir ve işler yolunda gitmediğinde kolayca hüsrana uğrar. Ana babalar genellikle çirkin öfke nöbetlerinden kaçınmak için taleplerini yerine getirirler. Hayal kırıklığına karşı bu düşük tolerans yetişkinlikte de devam eder.
Yetki duygusu– Kötü davranışların olumlu sonuçlar doğurduğunu öğrenen bir çocuk, diğer insanların ihtiyaçları veya haklarıyla çok az ilgilenerek bir yetki duygusu geliştirecektir. Yetki duygusu yetişkinlik yıllarına kadar uzanır ve genellikle doğası gereği ırkçı veya cinsiyetçi olabilecek aşağılayıcı bir dilin kullanılmasıyla kendini gösterir.
Uygun suçluluk eksikliği– Suçluluk her zaman olumsuz bir duygu değildir; bize yanlış bir şey yaptığımızı söyleyen güçlü bir içgüdüsel tepki görevi görür. Bununla birlikte, sağlıklı bir suçluluk duygusu yalnızca yakın ilişkiler bağlamında gelişir. İlişkilerin olmadığı ancak her dileğin yerine getirildiği bir çocukluk, uygun suçluluktan veya ahlaki adalet duygusundan yoksun yetişkinler yaratır.
Başa çıkma becerileri eksikliği– Çocuklar, aktif olarak dinleyen ve rehberlik eden bir ebeveynle durumlar hakkında konuşarak zor problemlerle başa çıkmayı öğrenirler. Başa çıkmanın sağlıklı yollarını öğrenmeyen bir çocuk, hayatın zorluklarını bunaltıcı olarak görür.
Can sıkıntısı– Çocuklar, rahatsız edici ve sıkıcı buldukları kuralları ve rutinleri nadiren takdir ederler. Bununla birlikte, kurallar ve rutinler, çocuklar yetişkinliğe geçerken günlük hayatın zorluklarıyla yüzleşmek için gereken yapıyı ve öz denetimi geliştirir. Yapısız büyüyen çocuklar, yollarına çıkan her şey tarafından tehdit edilen yetişkinler haline gelir. Maddi mallar ve heyecan arayışı genellikle ilişkilerin ve duygusal yakınlığın yerini alır. Bağımlılık yapan davranışlar yaygındır.
amaç eksikliği– Çocuklar sorumluluk almadan büyüdüklerinde, hedefleri veya amaç duygusu olmaz. Duygusal olarak boş olma eğilimindedirler ve iç gerilimleri başkalarına karşı sözlü veya fiziksel saldırganlıkla sonuçlanabilir.
Başkalarını suçlamak– Genç yetişkinler genellikle aile servetine veya güven fonlarına bağlıdır, ancak aynı zamanda, hayatlarındaki sorunlar için ebeveynleri ve diğer insanları suçlamakta hızlıdırlar. Ebeveynler genellikle suçu kabul ederler çünkü zaten suçluluk veya başarısızlık duyguları yaşarlar.
Zayıf planlama becerileri- Bir hak duygusuyla büyüyen çocuklar, genellikle ya görkemli hayallerin ve arzuların gerçekçi olmayan bir geleceğini hayal ederler ya da zorluklardan ve belirsizlikten o kadar korkan yetişkinler haline gelirler ki, hayatın hiçbir noktasından bağımsız olarak uçarlar. Zengin, genç yetişkinler dayanaksız sürüklenebilir veya kültlere veya diğer sömürü biçimlerine kurban gidebilirken, diğerleri çarpık bir gerçeklik görüşü sergileyebilir ve bu da tuhaf ve uygun davranışlarla sonuçlanabilir.
Azaltılmış empati– Varlıklı ailelerde büyüyen yetişkinler genellikle duygusal olarak olgun değildir ve sosyal ipuçlarını almakta ve başkalarının duygularına ve ihtiyaçlarına yanıt vermekte zorluk çekebilirler. Sonuç olarak, sosyal gruplara entegre olmakta büyük zorluk çekebilirler, bu da izolasyon ve yalnızlık duygularına yol açabilir. Çocuklukta kurulan sosyal bağlar yüzeysel olma eğilimindedir ve nadiren yetişkinliğe kadar devam eder.
Akran baskısına dayanma sorunları- Zenginlik ve ayrıcalıklarla çevrili olarak büyüyen yetişkinler, gösterişçilikle abartılan zayıf kişiliklere sahip olma eğilimindedir. Sonuç olarak, akran baskısına veya maddi varlıkların cazibesine karşı koyma konusunda kararsız hissedebilirler.
Rekabet ile ilgili zorluklar– Varlıklı ailelerin çocukları genellikle başkalarıyla işbirliği yapmakta güçlük çekerler, bu da kaygı ve güvensizlik duygularından kaçınmak için rekabeti ya kazanılması gereken bir savaş ya da kaçınılması gereken bir sorun haline getirir.
Varlıklı ihmali önleme ve tedavi etme– Ebeveynler ve çocuklar, sınırlar koymanın ve hayır demenin önemini ve aşırı zenginliğin varlığında bile hayatın her zaman zorluklarla dolu olduğunu anlamalıdır. Aşk da dahil olmak üzere duyguları ifade etme yeteneği çok önemlidir.
Yardım aramak– Zengin ebeveynler ve çocuklar kalifiye bir uzmanın uzmanlığından yararlanır.psikiyatrist, durumu değerlendirebilen ve akıl hastalığını, madde bağımlılığını veya DEHB gibi bozuklukları ekarte edebilen. Bir psikiyatrist de tanımlayabilirdepresyon,endişe veya altta yatan başka bir sorun. Aile terapisi, ebeveynlerin suçluluk ve utançla başa çıkmalarına ve müreffeh ihmal döngüsünü kırmalarını öğrenmelerine yardımcı olur.
Mutluluğa giden yol: Danışmanlık, varlıklı ailelerin gerçek mutluluğun başarıdan veya maddi zenginlikten değil, başarıdan ve bir amaç duygusundan geldiğini anlamalarına yardımcı olur. Hayatta amaç bulmaya yönelik araçlar arasında hayırseverlik, girişimcilik çabaları, olumlu sosyal değişimi teşvik eden faaliyetlere katılım ve birrol modudiğerleri için l.
